autopech en stikstofijs..
Door: Nicky
Blijf op de hoogte en volg Nicky
13 April 2015 | Australië, Frasereiland
26 februari
We vervolgden onze tour richting Hervey Bay. Vandaag was vooral een regeldagje. Op de camping aangekomen, kregen we te maken met een heel leuk vrouwtje uit Engeland die ons van alles uitlegde, en via haar hebben we ook onze dagtrip naar Fraser Island geregeld. Omdat wij in Fraser ervoor hebben gekozen om het zelf te ontdekken, in plaats van op tour te gaan, hadden mijn vader en ik die middag een uitleg over hoe je de auto moet gebruiken, hoe je moet reageren op de dingo’s (dat zijn honden die totaal niet zo lief zijn als dat ze eruit zien), en nog meer saaie dingen. M’n moeder en ik dachten dat we wel even lopend de boodschappen konden halen – ze zeiden dat het prima te doen was te voet - , maar het kostte ons ruim 20 minuten om er te komen, en dan nog 20 minuten terug met alle tasjes in de brandende zon ; geen succes! Tip: Als Australiërs zeggen dat iets bijvoorbeeld 10 minuten lopen is, tel er dan nog eens 10 extra bij op. Ik denk dat Australiërs met lopen juist rennen bedoelen, anders weet ik het ook niet meer?! Hervey Bay is in principe één lange straat. Het lijkt op het eerste gezicht heel schattig, maar eigenlijk is het niet heel boeiend. Het is vooral een plaatsje waar mensen heen gaan om vanuit hier naar Fraser Island te gaan, dus één dagje hier is lang zat. Toen wij ’s avonds na wat gegeten en gedronken te hebben in het plaatsje terug kwamen op de camping, zat het hek dicht en natuurlijk waren wij vergeten te code ergens op te slaan. Na een halfuur bellen kwam er dan eindelijk een meisje naar beneden met slaperige oogjes in d’r pyjama om de deur open te maken. Die zal vast niet zo blij zijn geweest met ons, Whoops, sorry!
27 februari
Vandaag is het de verjaardag van de baas des campervan : mijn lieve mams! Ik ga hier maar niet neerzetten hoe oud ze is geworden, want dan krijg ik hoogstwaarschijnlijk een klap met de koekenpan. We gingen vandaag vroeg de ferry op met onze gehuurde Jeep om het Fraser Island op eigen houtje te verkennen. Aangekomen met de ferry waren we een klein halfuurtje aan het scheuren over de smalle bospaden en toen gebeurde het : de motor sloeg af en we stonden stil. Eerst moesten we keihard lachen, maar toen we de Jeep echt niet meer aan de praat kregen werd het wat minder grappig. Omdat het een smal weggetje is, en wij midden op de weg stonden, hadden we natuurlijk een hele opstopping veroorzaakt. Ik had het geluk dat ik nog bereik had, op de top van de heuvel en zo kon ik de jeepverhuur bellen, met mijn vader als bodyguard (hij had een stok gevonden ter bescherming voor de dingo’s, onze held). Natuurlijk hadden we de pech dat er net vandaag geen automonteur op het eiland was, en dat we tot een uur of 4 in de middag zouden moeten wachten als we een nieuwe Jeep wilden krijgen. Maar er was ook een andere optie : we konden opgehaald worden door de taxi (ja die hebben ze hier ook) en ons af laten zetten op het strand, waar we in een busje met 7 andere mensen het eiland verder konden verkennen. Dit was natuurlijk niet hoe we het voor ons hadden gezien, maar een hele dag wachten is ook weer zo wat, en dus besloten we voor de tweede optie te gaan. De mensen in het busje waren hartstikke aardig, en we hebben nog mooi een gratis lunch mee kunnen pakken! Op Fraser Island hebben we als eerst The Pinnacles bezocht. Dit zijn een soort bergen wat ontstaan is uit verschillende kleuren zand als lagen op elkaar. Leuk om te zien. Vervolgens gingen we naar het scheepswrak genaamd Maheno. Dit wrak ligt er al sinds 1935, het is tijdens een cycloon aangespoeld op dit eiland. We vervolgde ons trip over een zand/ blubber weg vol bobbels, waarbij we – zelfs met gordel om- door de auto heen vlogen, wat heb ik gelachen zeg! Vervolgens hebben we Eli Creek bezocht, een klein riviertje, omringd door een soort regenwoud, waarvan het water zo helder is, dat je het kan drinken. Daarna kwamen we aan bij het hoogtepunt van Fraser Island: Lake McKenzie. Het is een prachtig helder en super blauw meer (voor de geïnteresseerden: ontstaan uit niks meer dan regendruppels). Ook hier is het zand spierwit, te vergelijken met het zand op de Whitsundays! Je moet je hier alleen wel goed insmeren, anders verbrand je levend hier! Daarna zijn we als afsluiter nog naar Central Station gegaan waar ongeveer net als Eli Creek ook een rivier stroomde door de bossen en waar de meest enge spinnen liepen. Niet helemaal mijn ding dus.. Al met al en ondanks alles hebben we een super dag gehad op Fraser, het grootste zandeiland ter wereld!
28 februari
Vandaag kwamen we na 2,5 uur rijden in Noosa aan! Alhoewel ik eerder in Noosa ben geweest, kwamen we nu terecht aan de andere kant van Noosa, wat ik nog niet eerder had gezien. Huizen zo groot, met een eigen privéstrand en dikke jachten. Even de benodigde boodschapjes gedaan, wat natuurlijk weer de dubbele tijd lopen was van wat de man achter de receptie zei. Ik weet niet of ik dit al eerder heb gezegd, maar het valt me op dat de mensen hier in Australië zo vriendelijk zijn! Ze zijn oprecht erg geïnteresseerd in je, en helpen je bij alles wat je vraagt. Kunnen wij botte Nederlanders nog wel wat van leren.. Onze camping was heel mooi gelegen aan de rivier van Noosa, en dus hadden we onze middag lekker lui op t strandje aan ’t meer gezeten, omringd door pelikanen van dinosaurus formaat. ’s Avonds gingen we ‘Noosa City ‘ in. Ik kende het natuurlijk al, maar m’n ouders konden er maar niet over ophouden hoe mooi en gezellig ze het hier vonden. Het centrum van Noosa is eigenlijk maar 2 straten, maar dat maakt het des te knusser! De bomen zijn versierd met mooie verlichting, er zijn leuke winkeltjes en alles ziet er netjes en keurig schoon uit. Er was een ijstentje, waar het ijs ter plekke vers werd gemaakt met fruit en stikstof. Het personeel stond dan ook in labotorium jassen, hadden een speciale bril op, en het ijs… HEERLIJK! Mijn vader raakte ook maar niet uitgepraat over wat een ‘super concept’ dit is..’ Jahaaa pap, nu weten we ’t wel.’
1 maart
Het is wederom erg warm, en dus gingen we ’s ochtends op tijd de winkels van Noosa in en uit om te shoppen. De vader des huizes had het na 2 winkels al gehad en begon om 11 uur al aan het bier, terwijl m’n moeder en ik leuke kleding gescoord hadden. Na het shoppen en lunchen (heerlijk met uitzicht over de zee) gingen we het strand op en hebben we daar de rest van de middag liggen bakken. En toen we aan het einde van de middag ergens wat zaten te drinken, kwamen er plots 2 kleine papagaaitjes het terras opgevlogen. Ik kreeg van het personeel een bakje siroop in m’n handen gestopt en de papagaaien wisten niet hoe snel ze bij me moesten zijn om het siroop op te drinken. Een paar ciders en schrammen (ja die vogels hadden behoorlijk scherpe klauwtjes) verder, gingen we terug naar onze camping en hebben we daar met onze buren nog een – zoals mijn moeder het zegt- slaapmutsje genomen.
We vervolgden onze tour richting Hervey Bay. Vandaag was vooral een regeldagje. Op de camping aangekomen, kregen we te maken met een heel leuk vrouwtje uit Engeland die ons van alles uitlegde, en via haar hebben we ook onze dagtrip naar Fraser Island geregeld. Omdat wij in Fraser ervoor hebben gekozen om het zelf te ontdekken, in plaats van op tour te gaan, hadden mijn vader en ik die middag een uitleg over hoe je de auto moet gebruiken, hoe je moet reageren op de dingo’s (dat zijn honden die totaal niet zo lief zijn als dat ze eruit zien), en nog meer saaie dingen. M’n moeder en ik dachten dat we wel even lopend de boodschappen konden halen – ze zeiden dat het prima te doen was te voet - , maar het kostte ons ruim 20 minuten om er te komen, en dan nog 20 minuten terug met alle tasjes in de brandende zon ; geen succes! Tip: Als Australiërs zeggen dat iets bijvoorbeeld 10 minuten lopen is, tel er dan nog eens 10 extra bij op. Ik denk dat Australiërs met lopen juist rennen bedoelen, anders weet ik het ook niet meer?! Hervey Bay is in principe één lange straat. Het lijkt op het eerste gezicht heel schattig, maar eigenlijk is het niet heel boeiend. Het is vooral een plaatsje waar mensen heen gaan om vanuit hier naar Fraser Island te gaan, dus één dagje hier is lang zat. Toen wij ’s avonds na wat gegeten en gedronken te hebben in het plaatsje terug kwamen op de camping, zat het hek dicht en natuurlijk waren wij vergeten te code ergens op te slaan. Na een halfuur bellen kwam er dan eindelijk een meisje naar beneden met slaperige oogjes in d’r pyjama om de deur open te maken. Die zal vast niet zo blij zijn geweest met ons, Whoops, sorry!
27 februari
Vandaag is het de verjaardag van de baas des campervan : mijn lieve mams! Ik ga hier maar niet neerzetten hoe oud ze is geworden, want dan krijg ik hoogstwaarschijnlijk een klap met de koekenpan. We gingen vandaag vroeg de ferry op met onze gehuurde Jeep om het Fraser Island op eigen houtje te verkennen. Aangekomen met de ferry waren we een klein halfuurtje aan het scheuren over de smalle bospaden en toen gebeurde het : de motor sloeg af en we stonden stil. Eerst moesten we keihard lachen, maar toen we de Jeep echt niet meer aan de praat kregen werd het wat minder grappig. Omdat het een smal weggetje is, en wij midden op de weg stonden, hadden we natuurlijk een hele opstopping veroorzaakt. Ik had het geluk dat ik nog bereik had, op de top van de heuvel en zo kon ik de jeepverhuur bellen, met mijn vader als bodyguard (hij had een stok gevonden ter bescherming voor de dingo’s, onze held). Natuurlijk hadden we de pech dat er net vandaag geen automonteur op het eiland was, en dat we tot een uur of 4 in de middag zouden moeten wachten als we een nieuwe Jeep wilden krijgen. Maar er was ook een andere optie : we konden opgehaald worden door de taxi (ja die hebben ze hier ook) en ons af laten zetten op het strand, waar we in een busje met 7 andere mensen het eiland verder konden verkennen. Dit was natuurlijk niet hoe we het voor ons hadden gezien, maar een hele dag wachten is ook weer zo wat, en dus besloten we voor de tweede optie te gaan. De mensen in het busje waren hartstikke aardig, en we hebben nog mooi een gratis lunch mee kunnen pakken! Op Fraser Island hebben we als eerst The Pinnacles bezocht. Dit zijn een soort bergen wat ontstaan is uit verschillende kleuren zand als lagen op elkaar. Leuk om te zien. Vervolgens gingen we naar het scheepswrak genaamd Maheno. Dit wrak ligt er al sinds 1935, het is tijdens een cycloon aangespoeld op dit eiland. We vervolgde ons trip over een zand/ blubber weg vol bobbels, waarbij we – zelfs met gordel om- door de auto heen vlogen, wat heb ik gelachen zeg! Vervolgens hebben we Eli Creek bezocht, een klein riviertje, omringd door een soort regenwoud, waarvan het water zo helder is, dat je het kan drinken. Daarna kwamen we aan bij het hoogtepunt van Fraser Island: Lake McKenzie. Het is een prachtig helder en super blauw meer (voor de geïnteresseerden: ontstaan uit niks meer dan regendruppels). Ook hier is het zand spierwit, te vergelijken met het zand op de Whitsundays! Je moet je hier alleen wel goed insmeren, anders verbrand je levend hier! Daarna zijn we als afsluiter nog naar Central Station gegaan waar ongeveer net als Eli Creek ook een rivier stroomde door de bossen en waar de meest enge spinnen liepen. Niet helemaal mijn ding dus.. Al met al en ondanks alles hebben we een super dag gehad op Fraser, het grootste zandeiland ter wereld!
28 februari
Vandaag kwamen we na 2,5 uur rijden in Noosa aan! Alhoewel ik eerder in Noosa ben geweest, kwamen we nu terecht aan de andere kant van Noosa, wat ik nog niet eerder had gezien. Huizen zo groot, met een eigen privéstrand en dikke jachten. Even de benodigde boodschapjes gedaan, wat natuurlijk weer de dubbele tijd lopen was van wat de man achter de receptie zei. Ik weet niet of ik dit al eerder heb gezegd, maar het valt me op dat de mensen hier in Australië zo vriendelijk zijn! Ze zijn oprecht erg geïnteresseerd in je, en helpen je bij alles wat je vraagt. Kunnen wij botte Nederlanders nog wel wat van leren.. Onze camping was heel mooi gelegen aan de rivier van Noosa, en dus hadden we onze middag lekker lui op t strandje aan ’t meer gezeten, omringd door pelikanen van dinosaurus formaat. ’s Avonds gingen we ‘Noosa City ‘ in. Ik kende het natuurlijk al, maar m’n ouders konden er maar niet over ophouden hoe mooi en gezellig ze het hier vonden. Het centrum van Noosa is eigenlijk maar 2 straten, maar dat maakt het des te knusser! De bomen zijn versierd met mooie verlichting, er zijn leuke winkeltjes en alles ziet er netjes en keurig schoon uit. Er was een ijstentje, waar het ijs ter plekke vers werd gemaakt met fruit en stikstof. Het personeel stond dan ook in labotorium jassen, hadden een speciale bril op, en het ijs… HEERLIJK! Mijn vader raakte ook maar niet uitgepraat over wat een ‘super concept’ dit is..’ Jahaaa pap, nu weten we ’t wel.’
1 maart
Het is wederom erg warm, en dus gingen we ’s ochtends op tijd de winkels van Noosa in en uit om te shoppen. De vader des huizes had het na 2 winkels al gehad en begon om 11 uur al aan het bier, terwijl m’n moeder en ik leuke kleding gescoord hadden. Na het shoppen en lunchen (heerlijk met uitzicht over de zee) gingen we het strand op en hebben we daar de rest van de middag liggen bakken. En toen we aan het einde van de middag ergens wat zaten te drinken, kwamen er plots 2 kleine papagaaitjes het terras opgevlogen. Ik kreeg van het personeel een bakje siroop in m’n handen gestopt en de papagaaien wisten niet hoe snel ze bij me moesten zijn om het siroop op te drinken. Een paar ciders en schrammen (ja die vogels hadden behoorlijk scherpe klauwtjes) verder, gingen we terug naar onze camping en hebben we daar met onze buren nog een – zoals mijn moeder het zegt- slaapmutsje genomen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
